گفتوگو با یک سرمایهگذار خطرپذیر در مورد ایجاد اکوسیستم کارآفرینی
فرهنگ استارتآپی و رشد دنیای در حال توسعه
روزنامه دنیای اقتصاد
مترجم: فریبا ولیزاده
فدریکو آنتونی، از مدرسه کسبوکار استنفورد، در گفتوگویی توضیح داده که هیچگاه قصد نداشته یک سرمایهگذار خطرپذیر باشد. حتی قرار نبوده شهرش، مکزیکوسیتی، به یکی از قطبهای سرمایهگذاری خطرپذیر تبدیل شود. وقتی این مدیر سابق در صنعت مد اولینبار به فکر راهاندازی صندوقی برای استارتآپهای تازهکار افتاد، تعداد نمونههای موفق که بتوان به آنها اشاره کرد، اندک بود. شرکتی که او به کمک همکارش فرناندو لیو ثبت کرد (ALLVP)، بسیاری از صاحبان ایده کسبوکار در سراسر کشور را به مبارزه میطلبید. این شرکت از نخستین سال فعالیت خود (۲۰۱۲) دو صندوق حمایت از کسبوکارهای نوپا را راهاندازی کرده و از ۲۲شرکت در آمریکایلاتین حمایت مالی بهعمل آورده است. در سال ۲۰۱۵میلادی، شرکت ALLVPبا خرید شرکت Aventones، کسبوکار به اشتراکگذاری اتومبیل متعلق به استارتآپ فرانسوی BlaBlaCar، توانست چشمانداز توسعه خود را دگرگون کند.آنتونی به خوبی میداند که چالشهای پیشرو در بازارهای نوظهور هرچه که باشند، فرصتی طلایی برای جلبتوجه سرمایهگذاران جسور و کارآفرین که تمایل به تعامل در کلاس جهانی دارند، فراهم خواهند کرد. در گفتوگوی حاضر آنتونی به چالشهای منحصربهفرد موجود بر سر راه فعالیت سرمایهگذاران در بازارهای نوظهور اشاره میکند و راهکارهایی را بهمنظور موفقیت در اکوسیستم پویای بازارهای جهانی با ما در میان خواهد گذاشت.
مطالعه بیشتر...هرچه مغزتان سریعتر حرکت کند به استراحت بیشتری نیاز دارید
روزنامه دنیای اقتصاد
نویسنده: John Rampton
مترجم: امیرعلی رمدانی
اگر تازه شروع به یک فعالیت کردهاید ممکن است وسوسه شوید تا جایی که ممکن است از بدنتان کار بکشید. مساله این نیست که تمرین شما چقدر سخت است. مساله این است که هنوز عادتهای ناسالمتان را دارید، مانند تغذیه ضعیف، نداشتن خواب کافی، نداشتن وقت بازیابی کافی. مغز هم مانند هر ماهیچه دیگر از بدن است. من روزانه 10 یا 12 ساعت سخت کار میکنم. سپس به خانه میآیم و مقداری کار اضافی انجام میدهم. سپس به ایمیل و پیامهای اجتماعی در گوشی یا تبلت پاسخ میدهم. آیا بیش از حد کار میکنم؟ سپس اخبار یا یک قسمت از برنامه تلویزیونی مورد علاقهام را میبینم. چند ساعت میخوابم و این روند تکرار میشود. این همان زندگی در عصر اطلاعات است. در واقع، در مقایسه با سال 1986 ما هر روز پنج برابر اطلاعات بیشتری دریافت میکنیم. عجیب نیست که از اضطراب و استرس رنج میبریم! حتی برآورد شده که 40 میلیون فرد بالغ تنها در آمریکا تحت تاثیر این استرس و اضطراب هستند. اضطراب رایجترین بیماری روانی در این کشور است.
مطالعه بیشتر...پندهایی برای کنار آمدن با ترک خدمت کارکنان کلیدی
روزنامه دنیای اقتصاد
ساسان قاسمی(ala.ir)
نسل پدران ما و گذشتگان آنها، انتظارات مشخصا تعریف شدهای در مورد کار و حرفه داشتند. زمانی که جوان بودند، از آنها انتظار میرفت به مدرسه رفته یا حرفهای را فرا گیرند و سپس در همان حرفه مشغول بهکار شوند و اکثر آنها نیز همین مسیر را طی میکردند. نسل ما یکی از اولین نسلهایی بود که این روند را تغییر داد. از ما نیز همان انتظار میرفت، اینکه به مدرسه برویم، حرفهای یاد بگیریم و تماما در همان حرفه مشغول بهکار شویم، اما این کار را نکردیم. بلکه از شرکتی به شرکتی دیگر رفتیم و حتی گاه یک یا دوبار حرفه خود را تغییر دادیم. از نسلهای آتی متخصصان کسبوکار که در آینده به نیروی کار خواهند پیوست نیز انتظاراتی وجود دارد؛ اعم از اینکه به مدرسه بروند، حرفهای یاد بگیرند و در همان حرفه مشغول بهکار شوند، اما از آنها انتظار نمیرود که در همان شغل مشغول بهکار شوند یا حتی در تمام مدت کار در همان حرفه بمانند.
مطالعه بیشتر...خوشامدگویی به کارکنان جدید با فرآیند پذیرش سازمانی
روزنامه دنیای اقتصاد
نویسنده: Ari Kopoulos
مترجم: مریم مرادخانی
در گذشته، وقتی نیروی جدیدی وارد سازمان میشد، مراحل اداری استخدام را یکی پس از دیگری طی میکرد تا به عنوان کارمند سازمان پذیرفته شود؛ کارهایی مثل پر کردن فرمهای استخدام، دریافت کارت شناسایی و مطالعه قوانین و مقررات. اما این روزها، نیروهای جدید باید علاوهبر طی کردن مراحل اداری، فرآیندهای دیگری را نیز پشت سر بگذارند تا با محیط جدید سازگار شوند. مجموع این فرآیندها در اصطلاح «پذیرش سازمانی» (onboarding) نام دارد. هرچند وجود تکنولوژیها و نرمافزارهای پیشرفته، ورود دادههای تکراری را به حداقل رسانده و فرآیند پذیرش را آسانتر کرده، اما اینها تنها بخش کوچکی از مزایایی هستند که این تکنولوژیها به ارمغان میآورند.
مطالعه بیشتر...کارگاهی برای مسوولیتپذیری
روزنامه دنیای اقتصاد
جواد رنجبر درخشی لر
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
در جامعهای که همگان انگشت اتهام را به سوی دیگری میگیرند، رشد و توسعه به سختی به دست میآید. قرار نیست همه مردم یک شهر یا کارگران و کارمندان یک مجموعه تولیدی یا خدماتی از خود گذشته باشند و خود را فدای دیگری کنند، اما دستکم باید مسوولیت انتخابها و رفتارهای خود را بپذیرند. جامعه مسوولیتپذیر حد وسط یک جامعه پیش رونده است. حال باید پرسید مسوولیتپذیری یک خصیصه ذاتی یا نژادی است یا یک مهارت قابل یادگیری؟ بدیهی است که مسوولیتپذیری یادگرفتنی است. اما چون مردم یک کشور به مسوولیتپذیری معروف میشوند، گاه تصور میشود رابطهای بین مسوولیتپذیری با نژاد یا حتی آب و هوا وجود دارد. معتقدان به این گزاره اگر رابطه بین انتخابها و رفتارها و پندارهای خود را با وضعیت خود و جامعه به دقت بسنجند، بلافاصله به این نتیجه خواهند رسید که مسوولیتپذیری مقولهای آموزشی، انتخابی و فرهنگی است. بنابراین پرسش اصلی این است: برای تحقق مسوولیتپذیری در جامعه، بهویژه در کارخانهها و شرکتهای خدماتی دولتی و خصوصی، چه باید کرد؟
مطالعه بیشتر...